Wiersz jest polemiką utworu z epoki romantyzmu autora Adama Mickiewicza pod tytułem: "Romantyczność". Mniej więcej od czasu pracy nad Srebrnym i czarnym przekonał się do dosłowności i bezpośredniości przekazu poetyckiego, choć wciąż z lubością przytaczał w swoich wierszach myśli oraz słowa innych ludzi. Wiele jego utworów powstała jako odpowiedź na cudze dzieła, takim utworem właśnie była "Romantyczność". 
Resztę można wywnioskować z samej biografii: 
http://ofu.pl/xxg5156u
Oraz tekstu:
Już pożar złotych liści noc jesienna gasi, 
I charty zasypiają na starym arrasie, 
Prababki na portretach i królowie Sasi 
Znikają wpośród zmierzchu. Smutno w takim czasie. 
Nad wodą wiatr przegina wierzb garbatych pałki, 
Za oknami zawieja i rozmokła droga. 
Biedni ci, co nie mogą uwierzyć w rusałki, 
Ani w duchy, we wróżby, ani w Pana Boga!