1. Pierwszym okresem dziejów Cesarstwa było panowanie dynastii Ludolfingów (919-1024, od 962 jako cesarze), czyli książąt saskich. Był to okres silnej władzy królewskiej i cesarskiej w samych Niemczech. Cesarz sprawował kontrolę nad sprawami wewnętrznymi i prowadzili pomyślną politykę ekspansji. Dążono do przywrócenia władzy cesarskiej charakteru uniwersalnego, jednak szybko okazało się to niewykonalne, ze względu choćby na opór Francji. Był to też okres cezaro-papizmu, czyli przewagi świeckich cesarzy nad instytucją Kościoła. Cesarze sascy niejednokrotnie decydowali o obsadzie tronu papieskiego. Polska, Czechy i Węgry zostały wciągnięte w orbitę niemieckich wpływów.
2. Przyczyną konfliktu między cesarstwem a papiestwem był tzw. spór o inwestyturę. Była to ceremonia nadawania lenna (ziemi, urzędu) wasalowi przez seniora, która miała miejsce po uprzednim złożeniu hołdu przez lennika. Interpretowano to, jako dowód wyższości władzy świeckiej nad papieską.
3. - Chrześcijaństwo
- wzbogacenie kulturalne
-przyjęci w krąg cywilizacji zachodniej i śródziemnomorskiej
- nowy język (łacina)
-nowe prawa opierające się na dekalogu
- przybycie zakonów(cystersi, benedyktyni, dominikanie)
- możliwość pozyskania nowych sojuszników
