Pojęcie i geneza prawa
person
brightness_auto
1 odpowiedź
Pojęcie i geneza prawa
prawo - to system
norm prawnych, czyli ogólnych, abstrakcyjnych i jednoznacznych dyrektyw postępowania, które powstały w związku z istnieniem i funkcjonowaniem państwa lub innego uporządkowanego organizmu
społecznego, ustanowione lub uznane przez właściwe organy władzy odpowiednio publicznej lub społecznej i przez te organy stosowane, w tym z użyciem przymusu.
Nauka prawa ma swoje korzenie już w starożytnym Rzymie, gdzie rozumiano ją nie w sensie teoretycznym, a p r a k t y c
z n y m. Oznaczało to, że znajomość prawa to umiejętne posługiwanie się nim. Rzymianie dostrzegali związki reguł prawnych z problemami etycznymi i filozoficznymi oraz widzieli historyczny wymiar prawa, więc nauka prawa, czyli wiedza o nim, miała charakter ogólny, bez konkretnych klasyfikacji. Wiedza o prawie zaczęła stawać się nauką w momencie, gdy zaczęto uczyć prawa na powstających w średniowieczu uniwersytetach.
Dopiero pod koniec XIX wieku nasiliła się dyskusja na temat prawa jako przedmiotu badań oraz sposobu i zakresu ich prowadzenia. Jest to spowodowane znacznym ożywieniem wśród naukowców, którzy dokonywali sformułowania, wyodrębniania oraz klasyfikacji poszczególnych nauk. Rozróżniono wtedy dla przykładu: nauki
przyrodnicze i społeczne, empiryczne i formalne.
Te ustalenia i klasyfikacje nie ominęły także nauk prawnych, w których wyróżniono cztery dziedziny (dyscypliny):
Dogmatyczna
Filozoficzna
Historyczna
Empiryczna (nie zawsze się ją wymienia)
W istocie podział ten istnieje do dziś, co jest widoczne, np. w nauczaniu prawa na uniwersytetach.
http://ofu.pl/xx9jodo4
prawo - to system
norm prawnych, czyli ogólnych, abstrakcyjnych i jednoznacznych dyrektyw postępowania, które powstały w związku z istnieniem i funkcjonowaniem państwa lub innego uporządkowanego organizmu
społecznego, ustanowione lub uznane przez właściwe organy władzy odpowiednio publicznej lub społecznej i przez te organy stosowane, w tym z użyciem przymusu.
Nauka prawa ma swoje korzenie już w starożytnym Rzymie, gdzie rozumiano ją nie w sensie teoretycznym, a p r a k t y c
z n y m. Oznaczało to, że znajomość prawa to umiejętne posługiwanie się nim. Rzymianie dostrzegali związki reguł prawnych z problemami etycznymi i filozoficznymi oraz widzieli historyczny wymiar prawa, więc nauka prawa, czyli wiedza o nim, miała charakter ogólny, bez konkretnych klasyfikacji. Wiedza o prawie zaczęła stawać się nauką w momencie, gdy zaczęto uczyć prawa na powstających w średniowieczu uniwersytetach.
Dopiero pod koniec XIX wieku nasiliła się dyskusja na temat prawa jako przedmiotu badań oraz sposobu i zakresu ich prowadzenia. Jest to spowodowane znacznym ożywieniem wśród naukowców, którzy dokonywali sformułowania, wyodrębniania oraz klasyfikacji poszczególnych nauk. Rozróżniono wtedy dla przykładu: nauki
przyrodnicze i społeczne, empiryczne i formalne.
Te ustalenia i klasyfikacje nie ominęły także nauk prawnych, w których wyróżniono cztery dziedziny (dyscypliny):
Dogmatyczna
Filozoficzna
Historyczna
Empiryczna (nie zawsze się ją wymienia)
W istocie podział ten istnieje do dziś, co jest widoczne, np. w nauczaniu prawa na uniwersytetach.
http://ofu.pl/xx9jodo4